Wednesday, June 2, 2010

मी तुझाच

जीवन जगत असतांना
कधी मी तुझ्याकडे पाहिलेच नाही
बालपण खेळात रंगले
खेळता खेळताच वयात आले
तारुण्यात आल्यावर प्रेमात गुंतले
प्रेमाच्या खुणा रंगवीत असतांनाच
प्रौढत्व आले
थोरांच्या सानिध्यात
संसार थाटत बसले
आता ध्यास लागला वृधत्वाचा
खरचं......आज आठवण झाली तुझी
उभं आयुष्य असंच वाया घालवलं
सगळं संपत आल्यावर
तू आठवलास
मग तुलाच दोष दिला
सर्वं दिलं मला.......
आठवण तेव्ह्ढी
कां नाही दिली तुझी?
तू हि हसंलांस!!!!! म्हणालास
मी तर नेहमीच तुझ्या जवळ होतो
मी कधी तुला दूर होऊच दिलं नाही
हे सर्वं खेळ मीच खेळवत होतो
तुला कसे कळले नाही ?
तू मला कधी वेगळी भासली नाहीस
आठवण परक्याची करायची असते
जवळ असलेल्याची उणीव भासत नाही
म्हणून कधी आठवण येत नाही
मी नेहमी तुझ्यातच गुंतलो होतो
तू माझ्यात समरस झालीस
हे तुलाही कधी कळले नाही...
आपुलकी असते ही.......

No comments:

Post a Comment