मृगाची पहिली सर....

टिपलेली पहिली सर....
मृगाची......धारा ...

मृगनक्षत्र,त्या पहिल्या सरीची आतुरतेनं वाट पाहणारे सर्वं जीव अर्थात माणूस
सुद्धा...केव्हढी किमया आहे त्या सरींमधे.खरा आनंद तर लता,वेली नी वृक्ष यांच्यातून ओसंडून वाहतांना दिसतो. वाटेला लागलेल्या त्यांच्या कोमेजलेल्या,थकलेल्या..नजरा,अगदी
पहिल्या सरीनेच टवटवीत,प्रफुल्लित,हर्षोल्हासाने अक्षरशः डोलायला लागतात..त्यांची पानं नी,
पानं तेजोमय होऊन आपली तृष्णा भागवतात.त्या व्याकुळ नजरा हर्षाने तेजस्वी दिसू लागतात.खरंच....कुणी त्यांचा आनंद टिपला?....टिपला की वाटतं,,एखाद्या सखी सजणीने प्रियकरासाठी गुणगुणल्यासारखं.......रानी पारवा भिजतो......आला गं..सुगंध मातीचा....बघ पाकळ्या ....थेंब अंगणी नाचती आला ...आला ..गं सुगंध मातीचा .....
रोमांचित भाव टिपणारे ते क्षण!!!! !!! निश्चितच सजीव मनाला हुरळवून जातात,तनाला सुखावून जातात...पर्णतेजानें अंतरंग बहरून,फुलून तेजोमय होते.हे सर्व निसर्गाचे क्लुप्त गुपीत आत्मसात करायला हवं प्रत्येकानं ...............
सरी
पावसांच्या सरीनं रिक्तं मन भरत होतं
रिक्तं मन भरतांना पहिल्या सरीं मनात उच्छृंखल हुंदडत,उधळत होत्या,पावलांचा छप...छप छप छप..आवाज करित थयथय नाचत होत्या........ते बालपण ओथंबलेले दिसंत होतं.........
थोडं भरल्यावर,,,सरीं तोलत डोलत भर घालत होत्या....तेंव्हा पौगंडावस्था दिसली
मग हलक्या हलक्या.....दबल्या...पावलांनी भर घालत होत्या,तेंव्हा तारुण्य लाजून हसंत होत.सरींनी मन भरलं.....त्यांना जीवनाच्या बंधनात बांधलेलं दिसलं....
आता सरीं मनात भरून, ओसंडून वाहात होत्या....त्यांना निसटतांना पाहून ओंजळीनी सावरावं वाटलं.......पण हातात येत नव्हत्या...जीवन होतं ते......ते तसंच वहात गेलं म्हणून खंत करीत..फक्तं पाहूच शकत होती मागचं सगळं आठवायला पूर्ण रिक्तं व्हावे लागत होते..........म्हणून फक्तं पहातच......पहातच होती. सरींवर सरीं..... भर घालतच होत्या